1- Antik Çağ (M.Ö. 3.000 - M.S. 500): Antik Yunan'da başlayan bu dönemde, coğrafya, temel olarak yeryüzünün şekli, büyüklüğü ve hareketlerine odaklanmıştır. Herodot, Thales ve Eratosthenes gibi bilim insanları, bu dönemde coğrafyanın temellerini atmışlardır.

2- Orta Çağ (M.S. 500 - M.S. 1500): Bu dönemde coğrafya, özellikle coğrafi keşiflerle birlikte yeniden canlandı. Marco Polo ve İbn Battuta gibi seyyahlar dünya haritasını genişlettiler. Ayrıca Ptolemy'nin "Geographia" adlı eseri, bu dönemde yeniden keşfedildi. 

3- Rönesans ve Erken Modern Dönem (15. - 18. Yüzyıl): Rönesans dönemi ile birlikte coğrafya, daha sistematik bir bilim haline geldi. Büyük coğrafi keşiflerin yaşandığı bu dönemde, haritacılık ve coğrafi bilgilerin düzeltilmesi önem kazandı. Pusulanın kullanılması uzak yerlerin keşiflerini kolaylaştırdı. 

4- 19. Yüzyıl: Bu dönemde, Alexander von Humboldt, coğrafyanın fiziksel ve insan coğrafyasını birleştiren bütüncül bir bilim olması gerektiğini savundu. Bu dönemde coğrafya, disiplinler arası bir yaklaşımla gelişti.

5- 20. Yüzyıl: 20. yüzyılda, coğrafya farklı alt disiplinlere ayrıldı. Fiziksel coğrafya, beşeri coğrafya, ekonomik coğrafya, siyasi coğrafya ve diğer birçok alt dal gelişti. Çevre bilimi ve coğrafi bilgi sistemleri (GIS) gibi yeni alanlar da önem kazandı.

6- 21. Yüzyıl: Günümüzde coğrafya, teknolojinin etkisiyle büyük bir değişim yaşıyor. Uydu görüntüleme, coğrafi bilgi sistemleri (GIS) ve coğrafi konumlandırma teknolojileri (GPS) gibi araçlar, coğrafyanın daha da ileriye gitmesini sağlıyor. Aynı zamanda, iklim değişikliği, sürdürülebilirlik ve şehirleşme gibi küresel sorunlar, coğrafyanın önemini artırıyor.