Değerli öğretmen arkadaşlar, eğitim-öğretim denilince aklımıza ilk önce öğretmen, öğretmen denilince de "sorumluluklarımız" geliyor. Diğer mesleklerle oranla çok daha fazala sorumluluk taşıyoruz. Mesela
 bizi yaratan Rabbimize karşı sorumluyuz zira O kullarını pür-ü pak ister ve bunun için en seçkin yaratığına yani insana doğru davranışları öğretmemizi bekler. Öğretmenliğin "kutsal meslek" olması da buradan gelir.
Dünyaya karşı sorumluyuz çünkü "yaşanılacak bir dünya" onu kullanan insanların eğitimi ile doğru orantılı.
Devlete karşı sorumluyuz çünkü devlet bizden "eğitimli, donanımlı, bilinçli ve kısaca sorunsuz vatandaşlar" yetiştirmemizi bekler,
Velilere karşı sorumluyuz çünkü velilerimiz bizden "itaatkar" evlatlar yetiştirmemizi bekler,
Çocuklarımıza karşı sorumluyuz çünkü çocuklarımız bizden, çok haklı olarak, doğru bilgiler edinmek, hayat ile mücadele etme yöntemlerini öğrenmek ister,
Kendimize karşı sorumluyuz çünkü saygı görmek isteriz.
      Değerli öğretmen arkadaşlar,
Biz öğretmenler, üzerimize düşen bu sorumluluklardan asla kaçmayız her zaman görevimizi en iyi şekilde ifa etmek isteriz. Çok daha başarılı olmak arzusundayız. Bunun için de bizlere bu sorumlulukları yükleyenlerden bazı beklentilerimiz oluşmakta. Evvela devletlerden; eğitim harcamalarını silahlanmaya ayrılan harcamalarından fazla olmasını bekliyoruz, ellerinden tuttukları siyasi ve ekonomik güçlerle, temel davranış kurallarını hiçe sayan görsel medya unsurlarını denetlemelerini bekliyoruz. Yıllarca oluşturduğumuz değerleri, bilgileri bir "dizi film" ile heba olmasını istemiyoruz.
Velilerimizden de beklentilerimiz var. Onlardan daha "sabırlı" olmalarını, kendileri T.V başlarında akşam muhabbetlerini yaparken çocuklarından kitap okumalarını, ders çalışmalarını beklememelerini, birlikte okumalarını, eğitim-öğretimin içine daha fazla girmelerini bekliyoruz.
Ve tabi ki çocuklarımızdan, gençlerimizden beklentilerimiz; kendilerine verilmeye çalışılan eğitimin önemini kavramalarını, dünyayı değişik açılardanalgılamalarını, geleceğe çok iyi hazırlanmalarını ve kısacası kendilerini "çok iyi yönetmelerini" bekliyoruz.
     Değerli öğretmen arkadaşlar, Sanayi Devrimi yalnızca üretimin artmasında bir devrim olmadı, aynı zamanda insanların karşılaştıkları sorunların artasında da bir devrim oldu. Sorunlar artık daha karmaşık, daha içinden çıkılmaz hale geldi. Medya artık daha sınır tanımaz, devletler daha zalim, daha sömürgeci. Ve insan daha yalnız daha sahipsiz. Tüm bu karmaşık ilişkilerin sıkıntısını toplumların en zayıf halkaları yani çocuklar çekiyor. Her gün ayrı sorun ayrı dram çocuklarımızın hayatlarını mahvediyor. Doğal olarak bu dramları bizde yaşıyoruz tam anlamıyla. Ulaşabildiğimiz çocuklarımızın yüzlerindeki tebessüm bizim tek ödülümüz oluyor.

Sevdalıyız biz pür-ü pak beşer yetiştirmeye,
Sevdalıyız dünya ile barışık toplumlar oluşturmaya,
Nehirler gibi güçlü ve özgür nesiller yetiştirmeye.

Sevdalıyız biz, en uzaklara dokunmaya,
Gülen gözler görmeye, doğruya yön vermeye,
Sevdalıyız biz, ışık olmak, can vermek için
Hesapsız temellerde can vermeye.

Tekrar tüm öğretmen arkadaşlarımın "öğretmenler gününü" kutlarım.

Süleyman ŞEN