SINIFTA ON-LINE OLMAK

                  Son zamanlarda iletişim alanında büyük gelişmeler oluyor. Biz de ülke olarak bu gelişmeleri yakından takip ediyoruz. Büyük paralar harcıyoruz. Son moda ürünleri de kullanmasını pek seviyoruz. Tüketim çılgınlığı tavan yapmış durumda. Kendimizi kontrol etmekte güçlük çekiyoruz.

              Bir eğitimci olarak bu durumu çeşitli nedenlerden dolayı  doğru bulmamış olabilirim ama beni ilgilendiren daha doğrusu eğitim camiamızı ilgilendiren konu öğrencilerimizin de bu durumdan etkilenmiş olmalarıdır. Zira bir zamanlar öğrencilerimizin ellerinde kalem defter varken şimdi  her an on-line olmak istedikleri cep telefonları var. Çeşit çeşit, boy boy...

              Günümüz iletişim çağıdır. Bireylerin çevrelerinde olup bitenlere duyarlı olmaları iyi bir davranış olabilir, hatta olmalıdır. Ancak teknolojiyi doğru kullanmak, onunu esiri olmamak gerekir. Bireyin gelişimine katkı sağlaması düşünülen teknolojinin başkalarına zarar verecek duruma getirilmemesi lazım. Bunun için de irade lazım. Yalnız irade değil, etik değerler lazım, emeğe ve insan mahremiyetine saygı lazım. Galiba işte tam burada sorunlar yaşıyoruz. Birkaç örnek:

·         Öğretmen sınıfta ders anlatır, fakat öğrenci elinde cep telefonu ile on-line olmuştur. Muhtemelen facebook’ta  kim neyi beğenmiş, kim ne yapmış, kim kimi dürtmüş, ya da twitter’da takipçi peşinde koşturmakta.

·          Öğretmen sınıfta ders anlatır, ama aynı öğretmen twitter’da tweet atmaktadır. Ne marifetli öğretmen miş! Aslında öğretmenin olup bitende haberi yoktur. Haylaz öğrenciler öğretmenlerinin adlarına feyk hesaplar açmışlar, onların adına tweet atmışlar, yani öğretmenlerini zor durumda bırakmışlar.

·         Öğretmen sınıfta ders anlatır, ama öğrenciler birbirleriye mesajlaşmaktadırlar. Konu ne? Ders ne? Bihaber.

·         Öğretmen sınıfta ders anlatır, iyi hazırlanmıştır. Hevesle konuya başlar, arka sıralarda telefon çağrı sesi. Öğretmen sinir küpü.

Bu örnekleri çoğaltmak mümkündür. Buraya  sadece birkaçını almak istedim.

         İletişim gereklidir ama öğrenciler için iletişim yalnızca öğrenci cep telefonlarıyla mı pardon cep bilgisayarlarıyla mı yapılmaktadır? Amaç iletişim ise okulda telefon var, serviste telefon var, sokakta bile telefon var. İlla  olsun da diyebilirsiniz, tamam ama sıradan cep telefonları da olabilir.Eğer amaç eğlence ise sonuç mükemmel. Sosyal medya, internet, müzik,film tam bir eğlence kutusu. Başını kaldırıp sağa sola bakmaya vakit yok. Şunu da merak ediyorum; çocuğunu okul saatlerinde sosyal medyada aktif olarak gören ebeveynler  yok mu? Varsa ne yaparlar?

         Eğitime önem veren  ve bu durumu tahmin eden tüm eğitim kurumları kendi çapında buna çözüm bulmuşlardır. Aksi halde bilimsel eğitim vuku bulmaz. Çünkü eğitim bilim ve disiplin işidir.Bu anlamda bir de anlamlı bir istatistiği paylaşmak isterim. Okullarımızda başarılı öğrencilerin sadece iletişim telefonları var eğlence kutuları değil, ellerinde kitap defter var cep bilgisayarları değil.

         Tüketim çılgınlığı konusunda kendimizi kontrol edemeyişimiz bizi eğitim konusunda da olumsuz etkiliyor. Tedbirlerin bir an önce alınması gereklidir. Sınıflardaki cep telefonu keyfiyeti giderek içinden çıkılmaz bir sorun haline gelmeye başlamıştır.

                                                                                         Süleyman ŞEN